اشرفعلی حسینی، رئیس اداره محیط زیست چابهار:
قرن 21 را می‌توان ظهور میراث اثرات تخریب انسان و توسعه صنعت دانست. قرنی که با بحران تغییر اقلیم در سراسر دنیا ظهور کرده و با پدیده کمبود آب شیرین در حال پیگیری است و ادامه دست‌اندازی و بی‌ملاحظگی بشر، آن را با بحران بیابان‌زایی مواجه می‌نماید.
طبق آمار رسمی 5میلیارد هکتار از اراضی جهان در 110 کشور در خطر مواجه با پدیده بیابان‌زایی بوده و آن را به یک موضوع جهانی بدل کرده است.
انتخاب 17 ژوئن به مناسبت روز جهانی بیابان با هدف آگاهی‌بخشی مردم و همچنین جامعه جهانی در مقابل اثرات این پدیده و معضل محیط زیستی صورت گرفته تا با جلب توجه جامعه جهانی بتوان به راهکارهایی جهت مبارزه با آن دست یافت.
پدیده بیابان‌زایی به معنای پیشروی بیابان‌ها، فروسائی زمین در نواحی خشک و نیمه‌خشک و مرطوب بوده که علل اصلی آن فعالیت‌های انسانی و تغییر آب و هوا می‌باشد.
کاهش توان بیولوژیک، از بین رفتن پوشش گیاهی، قلیایی شدن خاک، افزایش تبخیر و شور شدن آب و خاک، توسعه ریزگردها و دوری از اقلیم آسایش از تبعات پدیده بیابان‌زایی می‌باشد. به واسطه ظهور بیابان‌زایی عرصه‌های اجتماعی دچار تحول شده، کشاورزی تحت تاثیر قرار گرفته و شهرها به سمت نابودی گام خواهند برداشت.
بر اساس آنچه گفته شد هرکدام از ما در قبال این پدیده مسئولیم و با مشارکت باید در کنترل این پدیده و کاهش اثرات آن سهیم بوده و به سمت توسعه پایدار و مطلوب قدم برداریم.
کنترل از مبدأ، ارائه راهکارهای صحیح و دائمی و نه درمان کوتاه مدت، آگاهی‌سازی و افزایش آگاهی عمومی، برنامه‌ریزی در جهت ارتباط شهر به روستا، توسعه صنعتی سازگاربا محیط زیست و افزایش مشارکت های عمومی از جمله راهکارهای کنترل و حفظ این پدیده است که امروزه در راستای اهداف توسعه پایدار در بیشتر کشورها اجرایی می‌شود.