دست خالی عربستان

انقلاب اسلامی ایران زلزله ای بود که اسرائیل و کشورهای مرتجع منطقه را به شدت تکان داد. اسلام سیاسی و انقلابی حاکم شده در ایران بنیان های ساختار سیاسی و اقتدار عربستان را در هم کوبید و عربستان را از پدر سالار کشورهای اسلامی به زیر کشید و چهره ی ارتجاعی و واپس مانده ی خاندان آل سعود را در منظر و مرآی جهانیان و به ویژه مسلمانان به نمایش گذاشت.بر همین اساس روابط ایران و عربستان از همان آغاز شکل گیری جمهوری اسلامی با چالش و تنش مواجه بود، این چالش ها گاه تنش را تشدید می نمود و گاه آرامش بر روابط حکمفرما می شد اما در ماهیت اختلافات همچنان پابرجا بود. نفت، حج و اسرائیل سه مورد از اصلی ترین اختلافات ایران و عربستان در طی سی و هفت سال گذشته بوده است. اختلاف ایران و غرب فرصت مناسبی بود که عربستان به جایگاه ایران در عرصه ی جهانی ضربه بزند. با توافق هسته ای و بهبود نسبی در روابط ایران با غرب عربستان احساس کرد با توجه به موقعیت استثنایی ایران در منطقه و فرصت بی نظیر اقتصادی در حوزه های مختلف از نفت گرفته تا تجارت و صنعت ایران به جایگاهی در منطقه دست می یابد که دیگر عربستان قادر به فکر کردن به آن هم نیست. مرگ پادشاه عربستان و به قدرت رسیدن جوانان جویای نام در سیاست خارجی این کشور مواضع سیاسی را در عربستان رادیکال تراز گذشته نمود. عربستان که خود حامی و شکل دهنده ی اصلی گروه های افراطی چون طالبان و القاعده بود به سامان دهی جریان تندرو و خشن تری چون داعش پرداخت و تلاش نمود نقش خود را در منطقه پررنگ تر کند اما تحولات منطقه هر روز برگی از دخالت این کشور را در اقدامات تروریستی و یا حمایت از تروریست ها را افشا می نمود و بر رسوایی عربستان می افزود در این میان ظاهرا عربستان به مصداق الغریق یتشبث به کل حشیش همچون غریقی که به هر شاخه ای چنگ می زند به اسرائیل و دولت خودگردان فلسطین و جنبش مجاهدین متوسل شده است یک روز هئیت عربستان به اسرائیل می رود، روز دیگر وزیر پیشین عربستان در همایش مجاهدین شرکت می کند و روز بعد هم محمود عباس را وادار به ملاقات با مریم رجوی می کنند. این اقدامات نه به جایگاه ایران لطمه می زند و نه نفعی برای عربستان دارد تنها یک نکته را ثابت می کند و آن هم این است که در رقابت عربستان با ایران تا چه اندازه دست عربستان خالی است.