شاید کمترکسی باشد که نام کیشکور را نشنیده باشد؛ بخصوص با داستان کلاهبرداری مشهور میرمحمدی.
برای شناخت بهتر، به کیشکور رفتم.
جایی که برخلاف تصور نه اسم یک روستا بلکه اسم یک منطقه است. درآنجا 50تا 60 پارچه آبادی قرارداشت برای دانستن قابلیت های کیشکور نیاز به تلاش چندانی نداشتیم،درختان تنومند موز ازدور دیده می شود وطعم خوش موزش بلافاصله به استقبال آدمی می اید ،مردمی باصفا وپرتلاش. موز اینجا ازکشاورزکیلویی 1200 تا 1500 تومان خریده می شود ودلالان موز باطی یک مسافت نه چندان دوربه اندازه کشاورز سود می برد هرساقه موز، یک شاخه بزرگ 20کیلویی موزمی دهد وبعد بلافاصله تنه باداس زده می شود پیرمرد می گفت تمام مکافاتشان جمع کردن تنه های موز است هرتنه چنان سنگین است که کشاورزشصت ساله کارگری جوان وقوی می گرفت برای حمل و آتش زدن ساقه ها ،کسانی که درکار نئوپان یا کمپوست هستند می دانند بااین کارچه سرمایه ای آتش زده می شود. کشاورزمقصر نیست چون تاحالا هیچ کس وهیچ جا فکری برای این فرصت اقتصادی نکرده است . سرمایه ای که می توانست به این سمت جلب شود حالا به سمتی دیگررفته است وهمه از آن متاسف‌اند.
کاش آنهمه میلیارد، بسیج می شد برآنچه خودداشتیم.
اگراقتصادمقاومتی راازدایره جلسات خارج کنیم وبه اقدام وعمل برسانیم بی شک کیشکورهای زیادی هستندکه آباد می‌شوند.
ودرپایان ،اینکه مشکلات اقتصاد اینگونه جولان می دهد یعنی هنوز مادرحوزه اقتصاد مقاومتی کارچندانی نکردیم.