باسمه تعالی
«ملک حسینی»
یادی از حضرت آیت الله العظمی مرحوم حاج سیدکرامت الله ملک حسینی(اعلی الله مقامه الشّریف)
نویسنده : دکتر شکرالله جهان مهین، عضو هیئت علمی و مدیر گروه معارف اسلامی دانشگاه آزاد اسلامی واحد جهرم و رئیس بنیاد آیت الله حق شناس (ره) جهرم.
در دهة ۱۳۴۰هجری شمسی که در حوزة علمیة مقدسة قم مشغول تحصیل بودم و در مدرسة علمیة رضویة قم سکنی داشتم از جمله شخصیتهای غیر استان فارسی که به همراه فضلاء و روحانیون استان فارس نشست و برخاست داشت و ارتباط خوبی داشت و گه گاه احیاناً در جلسات آیات ، فضلاء و روحانیون و طلاب استان شرکت مینمود، حضرت آیت الله العظمی حاج سید کرامت الله ملک حسینی (اعلی الله مقامه الشّریف) بود.
حضرت آیت الله العظمی حاج سید کرامت الله ملک حسینی از شاگردان شناخته شده آیت الله العظمی بروجردی (اعلی الله مقامه الشّریف) میبود. و از شاگردان با فضل امام خمینی (رضوان الله تعالی علیه) که در آن روزگار به حضرت آیت الله العظمی حاج آقا روح الله خمینی (اعلی الله مقامه الشّریف) مشهور بود ، نیز به حساب میآمد.
آیت الله حاج سید کرامت الله ملک حسینی (رضوان الله تعالی علیه) با فضلا و بزرگواران استان فارس از جمله استاد عالیقدرم حضرت آیت الله مرحوم حاج شیخ حسین شب زنده دار جهرمی و آیت الله مرحوم حاج شیخ مجدالدین محلاتی شیرازی (رضوان الله تعالی علیهما) هم درس و هم بحث و هم مراوده بودهاند که هر سه این بزرگواران از همان ایام از مفاخر حوزة علمیه محسوب میشدند. و حتی با این که حضرت آیت الله حاج سید کرامت الله ملک حسینی (رحمت الله علیه) از فضلای استان فارس نبود ولی مراودهها و دوستیها اینقدر بود که تفاوتی نداشت و یا حداقل اگر اسم و رسمی از یاسوج و اطراف آن می آمد مطرح ترین فرد، نام حضرت آیت الله العظمی حاج سید کرامت الله ملک حسینی (رحمت الله علیه) بیان میشد.
البته شایان ذکر است از جملة طلاب آن سال های مدرسة علمیة رضویة قم ابوالشهید حجت الاسلام والمسلمین سید محمدباقر آل طه، اهل آن جا بودند و به نظرم یک نسبت خویشاوندی هم با صدیق مکرم حضرت حجت الاسلام والمسلمین دکتر سید ابوفاضل رضوی اردکانی داشتند.
یک جریان و خاطره که همیشه همراه با نام حضرت آیت الله حاج سید کرامت الله ملک حسینی (رضوان الله تعالی علیه) برای نویسنده این سطور عجین و همراه بوده، جریان مدرسة فیضیة قم است و بالعکس هر زمان که جریان مدرسة فیضیة قم در سال ۱۳۴۲هجری شمسی مطرح میشود، برای من این جریان یادآور نام حضرت آیت الله حاج سید کرامت الله ملک حسینی (رضوان الله تعالی علیه) و استاد عالیقدرم حضرت آیت الله حاج شیخ ابوالقاسم محجوب جهرمی (دامت برکاته) بوده است.
جریان مدرسة فیضیة قم در روز شهادت رئیس مذهب امام جعفرصادق (علیه السّلام)
مرجع عظیم الشّأن جهان تشیّع حضرت آیت الله العظمی گلپایگانی (اعلی الله مقامه الشّریف) هر سال عصر روز بیست و پنجم ماه شوال در مدرسة علمیة فیضیة قم مجلس عزای امام جعفرصادق (علیهالسّلام) را بر پا میکردند، در روز دوم فروردین سال ۱۳۴۲هجری شمسی مصادف با ۲۵ شوال ۱۳۸۲ هجری قمری نیز که مصادف با سالروز شهادت امام جعفرصادق (علیهالسّلام) بود مجلس سوگواری در مدرسة فیضیة قم از طرف آن مرجع عظیم الشّأن تشکیل شد و حقیر نیز در آن روز (روز دوم فروردین ماه ۱۳۴۲) به همراه صدیق مکرم حجت الاسلام والمسلمین شهید محمدابراهیم حق دان پس از بازدید و ملاقات هم حجره ای ام مرحوم میرزا علی محمد نمازی که توسط ساواک دستگیر و زندانی بود به سوی مدرسة فیضیة قم آمدیم و چون محوطة مدرسة فیضیه و حتی راه ورودی مدرسة فیضیه مملو از جمعیت بود به ناچار از طرف مدرسة دارالشفاء وارد مدرسة فیضیة شدیم و به زحمت جایی برای ایستادن پیدا کردیم در آن جلسه که با حضور آن مرجع عالیقدر برگزار شد به وقت ورود ما به فیضیه منبری معرف قم حجت الاسلام والمسلمین مرحوم حاج شیخ مرتضی انصاری قمی که از مهمترین و بهترین منبریهای زمان خود در قم به حساب می آمد به عنوان آخرین سخنران مجلس بود آن مجلس بیش از حد شلوغ بود و حتی ما و بسیاری از طلاب ایستاده به بیانات آن سخنران گوش فرا می دادیم. در آن سخنرانی چندین بار مبادرت به فرستادن صلوات بی جا شد هر چند استقبالی نشد اما یک بی نظمی و درگیری همراه با تشنج مجلس را فرا گرفت و سخنران نیز پس از چندین بار تذکر به ناچار، صلاح را در آن دید با فتانت خود سریع منبر را جمع نماید و سریع و کمی با عجله منبر را پایان داد. هنوز منبر تمام شده و نشده بود که یکی از ساواکیها روی پلة اول منبر ایستاد و برای رضاشاه طلب صلوات کرد. و برای ولی عهد درخواست صلوات کرد. و در این حال و احوال کماندوها که از تهران آمده بودند با همکاری مأموران شاه که در سرتاسر مجلس حضور داشتند با صلواتهای بی مورد و جاوید شاه گفتن مجلس را بر هم زدند و حتی شروع به خرابکاری و آتش زدن و جدا کردن پرچمهای سیاه نمودند و بعد نیز کتک کاری به راه انداختند و وحشیاه به جان حاضرین افتادند، طلاب و روحانیون و عالمان و مردم عزادار را کتک زدند، دست و پاها را شکستند و هم چنین درب و پنجرههای اتاق ها و حجره ها را شکستند، کتابها و قرآن ها را پاره پاره نمودند. بی ادبیها و ناسزاها از خود نشان دادند و حتی به سمت مرجع عالیقدر نیز یورش بردند و متأسفانه تعدادی از طلاب را شدیداً مجروح نمودند. از جمله کسانی که در آن مجلس حضور داشتند: رئیس وقت مدرسة رضویة قم روحانی بزرگوار و مسن حضرت آیت الله مرحوم حاج شیخ غلامحسین شرعی دارابی (پدر خانم آیت الله مرحوم حاج شیخ حسین شب زنده دار جهرمی بود)که با غسل شهادت آمده بودند و چون اوضاع متشنج شد با استاد عالیقدرم حضرت آیت الله کریمی جهرمی (دامت برکاته) ایشان را از طریق راه رو مدرسة دارالشفاء به سلامت از صحنه بیرون بردیم که حقیر به ایشان عرض کردم اجازه بدهید و حاضرم تا شما را کول کنم تا راحتتر و سریعتر از این جا بیرون بروید که اجازه نفرمودند و سپس آیت الله شرعی و آیت الله کریمی جهرمی از طریق بازار به طرف مدرسة رضویة رفتند. گفتنی است که حضرت آیت الله حاج سید کرامت الله ملک حسینی با مجتهد گرانقدر مرحوم آیت الله حاج شیخ غلامحسین شرعی دارابی ارتباط بسیار نزدیک و خوبی داشتند. و باید اضافه نمود که آیات و حجج اسلام جهرمی که در آن جلسة حضور داشتند: ابوالقاسم محجوب جهرمی، علی کریمی جهرمی، سید احمد حق شناس جهرمی، سید مهدی آیت اللهی (دادور)، محمدابراهیم حقدان، سید عبدالرسول شریعتمداری و حقیر بودند.
قابل ذکر است صدیق مکرم حضرت حجت الاسلام والمسلمین سید مهدی (دادور) آیت اللهی امام جماعت راتب مسجد مصلی جهرم از جمله جهرمیهایی بودند که در آن جلسه حضور داشت، بعداً نقل کردند در آن جلسه با چشمان خود دیدم که تعداد زیادی از افراد که در جلسه حضور داشتند کُلت به همراه داشتند.
اعمال دَدمنشانه آنان که تا پاسی از شب ادامه داشت، آنچنان رعب آور و ترس زا بود که مردم قم از ترس به منزلهای خود رفتند و کمتر از منزل خارج شدند.
روز سوم فرودین نیز ستمگران کارهای غیر انسانی خود را ادمه دادند و وحشتی افزون تر از شب قبل بر مردم تحمیل کردند و اعمال وحشیانه آنها قریب ده روز به نحوی ادامه داشت که موجب اضطراب و دلهره و وحشت شدید شد و چون کابوسی بر قم سایه افکنده بود که ناگاه اعلامیههای برخی از مراجع و علمای شهرستانها به خصوص تلگراف حضرت امام خمینی (رضوان اله تعالی علیه) به علمای تهران به تاریخ ۱۳۴۲/۱/۱۳ جان تازهای در کالبد مردم وارد ساخت، به طوری که ترسها فرو ریخت، اضطرابها بر طرف شد و پردلی و جرأت در دلها جا گرفت.
در تلگرام امام خمینی، پس از ذکر گوشههایی از جنایات شرم آور ماموران ستم شاهی، آمده بود که: «اینان با شعار شاه دوستی به مقدسات مذهبی اهانت میکنند، شاه دوستی یعنی غارتگری، شاه دوستی یعنی ضربه زدن به پیکر قرآن و اسلام، شاه دوستی یعنی کوبیدن روحانیت و آثار رسالت و آن گاه حضرت امام خمینی اضافه نمودند که: «من اکنون قلب خود را برای سرنیزههای مامورین شما حاضر کردم ولی برای قبول زورگوییها و خضوع در مقابل جباریهای شما حاضر نخواهم کرد.»
از جملة جرم نابخشودنی مأموران در آن روز ، حمله مستقیم به مرجع عالیقدر جهان تشیّع حضرت آیت الله العظمی گلپایگانی (اعلی الله مقامه الشّریف) و حمله چندین باره به سمت حجرهای که معظم له را در آن قرار دادند، بود و ننگ و عار به آن بی دینان که به مقام والا و شریف مرجعیت توهین و جسارت نابخشودنی کردند.
متأسفانه در آن جریان به از جمله کسانی که جسارت و توهین شد، به حضرت آیت الله حاج سید کرامت الله ملک حسینی (رضوان الله تعالی علیه) بود. حضرت آیت الله حاج سید کرامت الله ملک حسینی (رضوان الله تعالی علیه) از شاگردان زبدة امام خمینی (رضوان الله تعالی علیه) بود که در جریان فیضیه سر و صورتش مجروح و خون آلود شد.
و وقتی که شنیدیم برای حضرت آیت الله حاج سید کرامت الله ملک حسینی (رضوان الله تعالی علیه) حادثه پیش آمده به سرعت به خدمت ایشان رفتیم اما مطلب مهم و قابل ذکر این که آن روحانی انقلابی و شاگرد زبدة امام راحل، جلوی آن کماندوها و ساواکیها کم نیاورده بود و خم به آبرو نیاورده بود و آن طور که از روحیه و جوانمردی و جثة ایشان سراغ داشتیم ضمن دفاع از خود، احیاناً توگوشی، سیلی، مشت و.. هم زده بود و نثار آن دشمنان دین و مکتب کرده بود و حتی شاید از افتخارات او میبود.
و نکته دیگر و از الطاف خفیة الهی این که در آن زد و خورد و درگیری و در چنگال دشمنان دین مذهب، از طرف فردی از همان بی خبران هم مورد احترام قرار گرفته بود و حتی با احترام و وقار او را هدایت به بیرون از مدرسة فیضیه کرده بودند،که این خود کرامتی و افتخار برای سلالة السّادات حضرت آیت الله حاج سید کرامت الله ملک حسینی (رضوان الله تعالی علیه) بوده و هست.
حضرت آیت الله حاج سید کرامت الله ملک حسینی (رضوان الله تعالی علیه) با این که خود مجروح شده بود به خدمت استاد عالیقدرش مرجع عالیقدر و عظیم الشأن امام خمینی (رضوان الله تعالی علیه) نیز رسیده بود. و ما وقع را گزارش و توضیح داده بود که یقیناً مورد تفقد امام راحل قرار گرفته است. حقیر پس از خروج از فیضیه از استاد عالیقدرم حضرت آیت الله حاج سید ابوالقاسم محجوب جهرمی (دامت برکاته) که اتفاقاً پدر بزرگوارش عبدصالح خدا خیرالحاج کربلایی حاج محمدجعفر محجوب جهرمی (رحمت الله علیه) که در آن ایام قم مشرف بودند، عیادت کردم. چون آیت الله حاج شیخ ابوالقاسم محجوب جهرمی(دامت برکاته) در مدرسة فیضیة قم دست و سرش شکسته شد یکی از شکست و بندهای قدیمی وی را طبابت و مداوا نموده بود و دست او را جا انداخته بود. قابل ذکر و تقدیر است که وقتی این جریان برای آیت الله محجوب جهرمی، رخ داده بود روحانی باصفا حجت الاسلام والمسلمین مرحوم حاج سید مصطفی علوی لاری که در همسایگی ایشان قرار داشت وی را به منزل خود برده بود و وسیلة مداوای وی را فراهم نموده بود.
و از افتخارات اینجانب است که به تناسب این جریان را نقل کرده و میکنم از جمله در دیدار با استاد بزرگوار حضرت آیت الله محجوب جهرمی (دامت برکاته) بارها این جریان را بیان کردهام.
و اگر اشتباه نکنم آن ایام حضرت آیت الله حاج سید کرامت الله ملک حسینی (رضوان الله تعالی علیه) ساکن قم نبودند.
و جدا از فضل و دانایی و دانش و مقام اجتهادی حضرت آیت الله حاج سید کرامت الله ملک حسینی (رضوان الله تعالی علیه)، روحیة انقلابی و ولایی معظم له موجب ارادت افزون تر حقیر به آن بزرگوار شده بود و مفتخرم که در مواردی در شیراز و یا از طریق نامه و مکتوب، ضمن عرض ادب و احترام و ارادت یادآوری این مهم کرده ام و حتی در دیداری در شهر فسا (تشییع جنازة استاد بزرگوارم حضرت آیت الله سید محمدحسین حسینی ارسنجانی) به آیت الله زاده معظم حجت الاسلام والمسلمین حاج سید شرف الدین ملک حسینی (دامت برکاته) این مطلب را عرض نمودهام. و در این سنوات اخیر هم از خدمات و گره گشایی و بزرگواری های وی در مدرسة آقا بابا خان شیراز نسبت به طلاب و روحانیون، غیر از گزارشهای عمومی از صدیق مکرم حضرت حجت الاسلام والمسلمین آقا سید محمدرضا آیت اللهی (امام جماعت راتب مسجد آقا احمد شیراز) و از عزیزان روحانی جهرمی مقیم و ساکن در آن حوزة مقدسه، دوستان و رفقاء بزرگوار همچون : حجج اسلام حاج شیخ محمود اسلامی جهرمی، حاج شیخ محمدحسن مفضل جهرمی و سید عبدالحسین (دادور) آیت اللهی (دام عزهم) هم شنیدهام و ذکر خیر آیت الله مرحوم حاج سید کرامت الله ملک حسینی (رضوان الله تعالی علیه) و خلف صالحش حجت الاسلام والمسلمین حاج سید شرف الدین ملک حسینی (دامت برکاته) داشته ایم.
گفتنی است مراسم سالروز شهادت رئیس مذهب شیعه بیش از ٥٠ سال توسط معظم له در مدرسه تاریخی خان شیراز با حضور علماء، روحانیون و مردم استان های فارس و کهگیلویه و بویراحمد برگزار می شد. و خوشبختانه اکنون نیز این مهم توسط آیت الله معظم زادة معظم له به نحو شایسته و نیکو انجام می گردد.
استاد بزرگوارم حضرت آیت الله دکتر احمد بهشتی(دامت برکاته) فرمودند: آیت الله ملک حسینی (رحمت الله علیه) روز شهادت امام جعفرصادق (علیه السّلام) را در شیراز نهادینه کرد و مردم را متوجه مذهب و مکتب تشیّع کرد.
باید توجه کرد و نباید فراموش کرد که با همرامی و همگاهمی یارانی همچون آیت الله ملک حسینی ها بود که انقلاب شکوهمند اسلامی ایران به رهبری مرجع عالیقدر جهان تشیّع حضرت آیت الله العظمی امام خمینی (اعلی الله مقامه الشّریف) به پیروزی رسید.
مطلبی ارزشمند به نقل از آیت الله شب زنده دار جهرمی (اعلی الله مقامه الشّریف)
پس از ارتحال ملکوتی مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی بهجت (رضوان الله تعالی علیه) در قم در منزل استاد عالیقدرم آیت الله مرحوم حاج شیخ حسین شب زنده دار جهرمی (رحمت الله علیه) بودیم و به خودشان عرض کردیم قصد داریم در مراسم هفتمین روز درگذشت حضرت آیت الله العظمی بهجت (رحمت الله علیه) شرکت کنیم؛ بنده زاده مجیدرضا جهان مهین از عالم گرانقدر مرحوم آیت الله شب زنده دار جهرمی (رحمت الله علیه) پرسید: آیا با حضرت آیت الله العظمی بهجت (رحمت الله علیه) سابقة آشنایی داشتهاید؟ حضرت آیت الله شب زنده دار جهرمی (رحمت الله علیه) فرمودند: بله و از سابق و قدیم الایام و اضافه کردند اوایلی که به قم آمده بودم روزی دوست ما[آیت الله] آقا مجدالدین محلاتی (رحمت الله علیه) به من گفتند دیروز نامهای از آیت الله والدم [آیت الله العظمی حاج شیخ بهاءالدین محلاتی رحمت الله علیه] به دستم رسیده و برایم ارسال کرده و در آن نامه مرقوم داشته شنیده ام شخصیت والا و پر عظمت آقای محمد تقی بهجت از نجف به قم آمدهاند به خدمت ایشان برو و سلام مرا به او برسان و از وی درخواست و استدعا کن تا برای شما درسی بگوید. بعد [آیت الله] آقا مجدالدین محلاتی (رحمت الله علیه) فرمودند: اگر شما هم مایلید تا با هم به خدمت [آیت الله] آقای محمدتقی بهجت برسیم.
آیت الله شب زنده دار جهرمی (رحمت الله علیه) فرمودند: من هم گفتم مانعی ندارد … بعد چنین مقدر شد که من و رفیق بزرگوارمان [آیت الله] حاج سید کرامت الله ملک حسینی و [آیت الله] حاج شیخ مجدالدین محلاتی (رضوان الله تعالی علیه) از اولین دورة شاگردهای آیت الله بهجت (اعلی الله مقامه الشّریف) بودیم. و اگر اشتباه نکنم آیت الله شب زنده دار جهرمی فرمودند: آن سری اول نه نفر شاگرد آیت الله بهجت بودیم.
و احتمالاً این جریان مربوط به حدود سال ۱۳۲۵ هجری شمسی بوده است.
همچنین حضرت آیت الله العظمی مرحوم سید کرامت الله ملک حسینی در مرقومه ای به تاریخ 20/2/1380نگاشته اند:
یکی از معاشران همدرس ، آقای مجدالدین محلاتی و آقای شیخ احمد جنتی که مدتی را با هم مباحثه می کردیم و در دورانی که فقه و اصول مرحوم امام بودیم و دیگری آقای شب زنده دار و همچنین آقای سبحانی و همچنین آقای شیخ عبدالمجید رشیدپور ، که در دروس امام و صاحب خانه این جانب در چندین سال بود .
شایان ذکراست آیت الله العظمی مرحوم سید کرامت الله ملک حسینی وی فرزند آیت الله سید صدرالدین، معروف به آصدرا: حکیم و روحانی با نفوذ کلمه و مورد اعتماد و احترام مردم و عشایر منطقه، در سال 1303 هجری شمسی در روستای گوشه از توابع شهرستان بویراحمد در جوار حرم جد بزرگوارش امامزاده قاسم (علیه السّلام) پابه عرصه حیات گذاشت. خانواده اش چندین قرن در اقلیم عشایر جنوب (فارس، کهگیلویه و بویراحمد) پاسدار شرع نبوی و مروج دین و احکام الهی و مربی و در خدمت مردم نجیب و شریف منطقه و مأمن دادخواهان در مقابل ستم و مانع متجاوزین به حریم مظلومان بوده اند. وی تحصیلات ابتدایی را در همان جا آغاز کرد و سپس در سال1320هجری شمسی به مدرسة علمیة منصوریة شیراز رفت و با توجه به علاقمندی وافر به فراگیری علوم دینی، ادبیات عرب را خدمت پدرش از علمای برجسته آن زمان آموخت. وی در سال 1325 هجری شمسی به قم رفت و شاگرد اساتیدی چون آیات عظام : بروجردی، سید احمد خوانساری، محقق داماد و امام خمینی (رضوان الله تعالی علیهم اجمعین) بود.
گفتنی است که آیت الله ملک حسینی تقریرات درس امام راحل را به رشته تحریر درآوردند. که اخیراً خوشبختانه به مناسبت برگزاری نخستین کنگرة ملی بزرگداشت مرحوم آیت الله سید کرامت الله ملک حسینی (رحمت الله علیه)، تحت عنوان : رسالتان قاعده لاضرر التعارض بین الأدله، که شامل دو مبحث اصولی، باب های (قاعدة لاضرر) و (تعارض بین الأدله) است و به کوشش حجت الاسلام مرتضی رحیمی نژاد توسط مؤسسة تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) ، منتشر شده است و نگارنده نیز از آن بهره مند می باشد و امیدواریم که شاهد نشر دیگر آثار علمی این عالم بزرگوار باشیم و شایسته ذکر است که آیت الله العظمی ملک حسینی (رحمت الله علیه) صاحب فتوا و محل رجوع بودند و علاقمندان و ارادتمندان و مقلدانی در منطقه داشتند و رسالة توضیح المسائل معظم له نیز به نحو نوین منتشر شده است، یعنی در ابتدای رساله و ابتدای هر موضوع و هر بحث مقدمه ای در آن باب آورده و نگاشته اند.
و قابل ذکر است که استاد عالیقدرم حضرت آیت الله مرحوم حاج شیخ حسین شب زنده دار جهرمی و آیت الله مرحوم حاج سید کرامت الله ملک حسینی (رضوان الله تعالی علیه ) شرح تجرید و شوارق در علم کلام و حکمت را نزد آیت الله العظمی حاج سید احمد خوانساری فراگرفته بودند. و هر دو بزرگوار از استاد خود تجلیل و تکریم می نموده اند. و آیات حاج شیخ محمدمهدی شب زنده دار جهرمی و حاج سید شرف الدین ملک حسینی (دامت برکاتهما) به تناسب فرمودند: والدینمان (آیات حاج شیخ حسین شب زنده دار جهرمی و حاج سید کرامت الله ملک حسینی)، در اکثر دروس معمولاً با یکدیگر هم درس بودند. آیت الله ملک حسینی به صلاحدید آیت الله العظمی بروجردی (رضوان الله تعالی علیه) به شیراز عزیمت کرد و از دهة چهل بدین سو، مدرسة خان شیراز توسط معظم له مدیریت و مرکز مهم ترین حلقات دروس حوزوهای علمیه شیراز بود و در آن مدرسة خان به تدریس طلاب علوم دین پرداخت و مسئول حوزه علمیة خان و حجت ابن الحسن العسکری (ارواحنافداه) بود.
همچنین آیت الله سید کرامت الله ملک حسینی از سال1341 هجری شمسی در کنار امام راحل به مبارزات سیاسی پرداخت که در حمله به فیضیه مجروح شد و همواره تحت مراقبت و کنترل بود. وی در سال 1352 هجری شمسی دستگیر شد ولی طی اعتراضات مردم شیراز و عشایر کهکیلویه و بویراحمد بعد از ۲ روز آزاد شد؛ و بعداً طی نامهای از طرف امام مسئولیت عشایر منطقه به عهده ایشان قرار گرفت یکی از عوامل اصلی اتصال عشایر جنوب به انقلاب و رهبری آن بود.
این عالم برجسته، نمایندة ولی فقیه درکهگیلویه و بویراحمد بود. و نمایندگی مردم آن استان در مجلس خبرگان رهبری را بر عهده داشت که در 12 آبان ماه سال ۱۳۹۱ هجری شمسی پس از عمری خدمت، در شیراز درگذشت و در زادگاهش، کنار امامزاده شاه قاسم (علیه السّلام) یاسوج به خاک سپرده شد.
نخستین کنگرة ملی بزرگداشت مرحوم آیت الله سیدکرامت الله ملک حسینی ، نمایندة فقید ولی فقیه در استان کهگیلویه و بویراحمد چهارم آبان ماه سال جاری (1396هجری شمسی) با حضور مسئولان کشوری، لشکری، مسئولان استان کهگیلویه و بویراحمد و استان های جنوبی کشور در سالن دکتر عسکریان دانشگاه یاسوج برگزار شد. روحش شاد و یادش گرامی باد.
«وَ سَلامٌ عَلَيْهِ يَوْمَ وُلِدَ وَ يَوْمَ يَمُوتُ وَ يَوْمَ يُبْعَثُ حَيّاً»