هفته گذشته تلاش شهرام جزایری برای خروج از کشور، به سوژه داغ رسانه‌ها تبدیل شد. شهرام جزایری که همیشه در لابه‌لای سخنانش سعی می‌کند اضطراب درونی‌اش را در پس پرده یک چهره به ظاهر آرام مخفی کند، تاکنون دو بار قصد فرار از کشور را داشته که هر بار به سد ناکامی برخورد کرده است؛ یک بار در روستایی در کشور عمان توسط وزارت اطلاعات دستگیر می‌شود و بار دیگر ـ هفته گذشته ـ در یک کامیون حامل عدس در مرز بازرگان. جزایری ممنوع‌الخروج بوده و امکان خروج و سفر به هر دلیلی برایش فراهم نبوده، مگر این‌که متوسل به راه‌های غیرقانونی شود. اکنون خبر دستگیری شهرام جزایری و خروجش از کشور با ابهاماتی مواجه شده است. مسأله اینجاست که چرا و به چه دلیل شهرام جزایری قصد خروج از کشور را داشته، آن هم به صورت پنهان‌شدن در بار کامیون؟ علت این فرار غیرقانونی را بدهی مالیاتی عنوان کرده‌اند؛ بدهی‌ای که مبلغ آن از ٢٠٠ تا ٥٠٠میلیون تومان عنوان شده است. اما این دستگیری، این پیام را دارد که راه بستن فرارهای مالیاتی جرم‌انگاری قوی‌تر در این زمینه است، در غیر این صورت محدودیت‌های موجود ممکن است برای بسیاری بازدارندگی لازم را نداشته باشد. لابه‌لای خبر دستگیری جزایری موضوع رشوه یک میلیاردی به یک سرباز جهت رهایی او و عدم بازداشتش نیز مطرح شد و در جایی گفته شده که خودروی شخصی جزایری قیمت چند میلیاردی دارد. با این اوصاف چگونه ممکن است شخصی رشوه یک میلیاردی بدهد و خودروی میلیاردی داشته باشد، آن وقت برای بدهی مالیاتی ٢٠٠ یا ٥٠٠ میلیونی قصد فرار و خروج از کشور را داشته باشد؟
