اصرار یک نماینده‌ای که برادر یکی از دولت مردان صاحب نام است بر برادری اش، زمینه ساز اتفاقی بی سابقه شده است. اتفاقی از جنس حمایت بی حد و حصر فردی از برادرش در یک زد و خورد خیابانی؛ همان رفتاری که در کوچه و خیابان «بالاخواه کسی در آمدن» نامیده می‌شود.
به گزارش «تابناک»، یکی دو روز پیش، زمانی که خبر رسید قاضی‌زاده هاشمی، وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در حاشیه سفرش به استان کهگیلویه و بویراحمد برای افتتاح چند پروژه عمرانی، از برخی موارد از جمله بی توجهی سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی به مطالبات بازنشستگان انتقاد کرده، انتظار هر واکنشی را می‌شد داشت الا ورود یک نماینده مجلس به ماجرا؛ ماجرایی که نقد یک مقام دولتی از عملکرد یک نهاد دولتی دیگر بود.
اما ماجرا از چه قرار است و وزیر چه گفته که نیازمند پاسخ دادن به نظر رسیده است؟ بیایید برش‌هایی از صحبت‌های قاضی زاده هاشمی که بعد از افتتاح بیمارستان شهید جلیل یاسوج، ظهر جمعه در شورای اداری استان حضور پیدا کرد و با ایشان سخن گفت: را مرور کنیم.
وزیر بهداشت در آن نشست از مدیران استان خواست تا محدودیت‌های سازمان‌ها و دولت را صادقانه با مردم در میان بگذارند و افزود: در طول چهل سال گذشته در استان کهگیلویه و بویراحمد کار‌های زیادی انجام شده، با این حال مردم این استان مثل همه کشور در حوزه رفاه اجتماعی مشکلاتی دارند که باید مسئولان پاسخگوی آنها باشد.
وی در ادامه در راستای عمل به توصیه خود، گفت: برخی بازنشستگان نسبت به عدم پرداخت مطالبات خود گلایه دارند که بحث پرداخت این مطالبات وظیفه سازمان مدیریت و برنامه ریزی است. پرداخت این مطالبات حق بازنشستگان و بر عهده دولت است، اما مسئولان باید به کسانی که نتوانسته‌اند مطالبات خود را دریافت کنند صادقانه بگویند «نداریم». امیدوارم بتوانیم به نحوی عمل کنیم که رضایت مندی مردم را از دست ندهیم.
قاضی‌زاده در ادامه با اشاره به برخی مشکلات حوزه سلامت، به تقاضای کار از طرف برخی جوانان جویای کار در حاشیه مراسم افتتاح بیمارستان اشاره کرد و گفت: در چهل سال گذشته اگر پدران ما نه گفتن را آموخته بودند، بسیاری از مشکلات حل می‌شد. وعده‌ها و تبلیغات انتخاباتی و خطبه‌های نماز جمعه‌ها در افزایش تقاضا‌ها بی تاثیر نبوده است. اگر تقاضا را افزایش دهیم و نتوانیم از عهده انجام آن بربیاییم و پاسخ بدهیم همه نظام متهم به ناکارآمدی می‌شود. می‌توانیم صادقانه مشکلات را با مردم در میان بگذاریم و بگوییم نمی‌توانیم.
بیان این دست انتقادات و اظهارات، اما با واکنش عجیبی مواجه شد. واکنشی از جنس مصاحبه یکی از نمایندگان مجلس که عضو کمیسیون بهداشت و درمان است و مدعی‌ست آن بخش از سخنان وزیر که در خصوص مشکلات بازنشستگان مطرح شده، از جنس تحریک بازنشستگان است و وزارت بهداشت و درمان نمی‌تواند ایرادات را بر گردن سازمان برنامه و بودجه بیاندازد!
سخنانی از جنس حمله به وزیر، با اتکا به یک بخش کوچک از سخنان وی و در عین حال، دفاع از سازمان برنامه و بودجه در این خصوص. سخنانی که اگر بدانیم گوینده آن «علی نوبخت»، برادر «محمدباقر نوبخت»، رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور است، جالب‌تر به نظر می‌رسد چراکه حکایت از دفاع تمام قد یک نماینده از برادر دولتمردش دارد که قاضی زاده، عملکرد نهاد تحت امر وی را نقد کرده است!
اگر ماجرا برایتان جالب شده، شاید بد نباشد که بخشی از سخنان این نماینده در نقد وزیر را مرور کنید: «هفته گذشته طی جلسه‌ای در این کمیسیون [کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی]درباره مسائل بودجه‌ای وزارت بهداشت، بنده به عنوان یک کارشناس به مسئولان مربوطه اعلام کردم پول اختصاصی دولت به بخش سلامت کافی بوده و حتی زیادی هم هست. وزارت بهداشت و درمان طی این مدت به دلیل عدم مدیریت منابع و رعایت نکردن قانون به ظاهر پول کم آورده است در صورتی که دولت ۱۰ درصد از منابع عمومی خود را صرف بخش سلامت کرده که این رقم در بسیاری از کشور‌ها بسیار پایین‌تر از این حد است.»
علی نوبخت که تمام تلاشش را برای نقد وزیر و وزارت بهداشت به کار بسته و تلویحا تاکید دارد که در بودجه، بیش از میزان مورد نیاز به وزارت بهداشت اختصاص داده شده، در ادامه می‌گوید: «در لایحه بودجه سال ۹۸ یک ردیف بودجه هم برای طرح تحول سلامت قرار داده شده که از دیدگاه بنده اضافه کاری است... وزیر بهداشت و درمان نباید با اینگونه سخنان بازنشسته‌ها را تحریک کند؛ با وجود آنکه وی عضو دولت است، اما علیه دولت صحبت می‌کند که به لحاظ اخلاقی درست نیست.»
بدین ترتیب اتفاقی کم سابقه (اگر نگوییم بی سابقه) رقم می‌خورد که در آن، یک نماینده از اینکه دولتمردی دولت را نقد کرده، داد سخن در داده و این رفتار را غیراخلاقی خوانده است. اظهار نظری که له آن بخشی از دولت است که برادر این نماینده عهده دار امور آن است و علیه فردی بیان شده که برادر این نماینده را در یک مساله خاص، به نوعی مقصر جلوه داده است. مساله‌ای پیرامون پرداخت نشدن مطالبات بازنشستگان که از سال ۱۳۹۴ معوق مانده و رها شده است.
تبریک صمیمانه آقای نماینده به برادرش که در متن تاکید شده از سر حب برادری نیست!
اکنون کافی است در خصوص مساله مورد مناقشه (که مطالبات بازنشستگان، یعنی قشری از اقشار حداقلی بگیر است) و بحران اقتصادی حاکم بر کشور مداقه کنیم تا با این سوال مواجه شویم که چگونه یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی، اشاره یک مقام به این مساله و تاکید بر ضرورت حل آن را «تحریک بازنشستگان» خوانده است، به جای آنکه برای رفع این مشکل تدبیری بیاندیشد یا پیشنهادی ارائه دهد؟
همه این‌ها در حالی است که با توجه به مشکلات معیشتی تحمیل شده به مردم در ماه‌های اخیر و یادآوری وعده و وعید‌هایی که سال گذشته و در پی شکل گیری اعتراضاتی پرشمار و پردامنه، اما پراکنده در کشور، به مردم داده شد، رسیدگی به امور معطل مانده‌ای مانند پرداخت معوقات، در دستور کار همه نهاد‌ها و مسئولان قرار گرفته بود و بر این اساس، می‌بایست نمایندگان مجلس پیگیر چرایی پرداخت نشدن مطالبات مورد اشاره وزیر از امثال سازمان مدیریت و برنامه ریزی باشند.
سازمانی که بسیاری از کارشناسان بر این باورند که در اصلاح ساختاری دولت، بیش و پیش از دیگر نهاد‌ها ضرورت تغییر آن احساس می‌شد، اما این گونه نشد تا شاهد تغییر و تحولات در وزارت خانه مختلف باشیم و اشکالات بودجه‌ای برجای بماند و کماکان آثار سو آن خودنمایی کند. آثار سوئی که با ارائه لایحه بودجه سال آتی، بیش از پیش نمایان شده و گاه تنش زایی می‌کند.
نشانه‌هایی شوم که از جمله آنها، خبری است که امروز مخابره شد و حکایت از استعفای وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی داشت. خبر جدا شدن یکی از موفق‌ترین وزیر‌های کابینه از دولت که حتی برخی نقد همکارانش در دولت را تاب نمی‌آورند و بر وی می‌تازند. وزیری که ظاهرا برادران نوبخت در هدایتش به در خروج، اصرار دارند؛ یکی با عدم تصویب بودجه مورد تقاضای وی و دیگری با زیرسوال بردن همه دستاورد‌های وی برای دفاع از برادرش!