این منطقه که شاید در نگاه اول به چشم نیاید دو دوره نماینده مردم برای مرکز استان را در مجلس شورای اسلامی معرفی کرده و تعداد ۵ فرماندار مرکز استان از فرزندان دشت روم بودهاند که باید دشت روم را دیار فرمانداران نامید.
مگر میشود تاریخ کهگیلویه و بویراحمد را مرور کرده باشی و از رد پای دشت روم در حوادث این دیار پر حادثه و پر تلاطم چیزی نشنیده باشی.
دشتروم بخشی از تاریخ پر حادثه ایل بزرگ بویراحمد است که حماسه دلاورمردیهای مردان این دیار برای همیشه در تاریخ ایل بویراحمد ثبت و ضبط است همانهایی که در هشت سال دفاع مقدس نیز حماسه آفرین شدند.
منطقهای با مردانی بزرگ مثل کرامتالله ایزدپناه
شهیدان بزرگی همچون کرامتالله ایزدپناه که چشم و چراغ این استان است از جمله بزرگانی بود که ایل بویراحمد و خاصه دشت رومیها به وی میبالند و مینازند و البته سایر شهیدان گران قدر این دیار که وصف حماسه آنها در این مقال و و در این مجال قابل توصیف نیست.
دشتروم تنها در چند کیلومتری شهر یاسوج واقع شده و سر راه اتصال شهر یاسوج با مناطق گرمسیری است و برای عبور از یاسوج و حضور در مناطق گرمسیری استان کهگیلویه و بویراحمد و فارس باید از این گذرگاه عبور کرد.
دشتروم از گذشته تاکنون مظلوم واقع شده که شاید دلیل مظلومیت آن حجب و حیای مردم این دیار است مردمی که میهمان را به غایت محترم میشمارند و میهماننوازی آنها شهره ایل بزرگ بویراحمد است.
منطقهای که 5 فرماندار معرفی کرده
هیچ میهمانی تاکنون در دیار دشت روم گرسنه از این گذر عبور نکرده و در کل مهمترین شاخصه این مردم از خود گذشتن برای غریبههاست در حالی که در سالهای اخیر خودیهای دشت روم برای این مردم از خودگذشتگی نشان ندادهاند.
دشتروم در سالهای بعد از انقلاب از هر نظر که پیشرفت نکرده باشد که البته اقدامات بزرگی هم در آن انجام شده؛ از یک منظر پیشرفت خوبی داشته و آن هم پرورش فرزندانی است که در مناصب مدیریتی مهم استان قرار گرفتهاند.
جالب است بدانیم که این منطقه که شاید در نگاه اول به چشم نیاید دو دوره نماینده مردم برای مرکز استان را در مجلس شورای اسلامی معرفی کرده و تعداد ۵ فرماندار مرکز استان از فرزندان دشت روم بودهاند سید باقر موسوی، خداداد غریبپور، کرامت فدایی، هوشنگیاریپور، محمدکاظم نظری و شاهرخ کناری که باید دشت روم را دیار فرمانداران نامید.
به جز این تعداد نماینده و فرماندار تعداد زیادی از مسوولان استانی و شهرستانی از دل دشت روم به استان و شهرستان برای مدیریت معرفی شدهاند که نشان دهنده توسعه یافتگی فرزندان این دیار است.
انگار دشتروم نه نماینده داشته و نه فرماندار معرفی کرده
دشت روم با داشتن این تعداد نماینده و فرماندار و مسوول در طول سالهای اخیر و دهههای گذشته درد ناشی از محرومیت را چشیده و انگار که نماینده نداشته و نه فرماندار معرفی کرده و نه در ۵ کیلومتری مرکز استان واقع شده است.
حشمت کریمی از معتمدین منطقه دشت روم که برای رفع مشکلات این منطقه شب و روز ندارد در خصوص همکاری فرزندان این منطقه برای رفع مشکلات عدیده منطقه دشت روم معتقد است که از آنها انتظار بیشتری برای رفع مشکلات دشت روم میرفت.
وی گفت: دشتروم برای فرزندان خود که مدیریتها را به دست گرفتهاند هزینه زیادی داده و همه فکر میکنند که دشت روم بهرههای آن چنانی از این وضعیت برده اما نمیدانند که فرزندان منطقه دشتروم بیش از این که به فکر منطقه خود باشند چه در دوران مسوولیت و چه در دورانی که مناصب و پستهای دیگر داشتهاند کمتر به منطقه خود توجه کردهاند.
کریمی که بیتوجهی به این منطقه را جفا در حق مردم دشتروم میداند افزود: بدیهیترین امکانات در دشت روم که حق طبیعی این مردم است وجود ندارد و در حالی که بیش از ۲۰ تا 25 هزار نفر جمعیت در این منطقه زندگی میکنند اما هنوز دهستان هستیم و به همین خاطر کسی به ما توجه نمیکند.
پیشرفت که نکردهایم کارخانه سیمان و زبالههای دوپشته امانمان را بریده
وی افزود: امروز دشتروم نه تنها روی پیشرفت را به خود ندیده بلکه پسرفت هم کردهایم و از یک سو گرد و خاک کارخانه سیمان امان ما را بریده و از سوی دیگر به جایگاهی برای دفن زبالههای شهر یاسوج تبدیل شدهایم و زیباترین منطقه دشت روم محلی برای جولان سگهای ولگرد و حیوانات و جانوران موذی شده است.
کریمی تصریح کرد: بیکاری در دشتروم بیداد می کند و جوانان تحصیل کردهای داریم که هر یک توان تبدیل شدن به نماینده و استاندار و فرماندار و حتی وزارت را نیز دارند.
این معتمد محلی در منطقه دشت روم با بیان این که کشاورزی دشتروم و باغات این منطقه هم مورد بیمهری قرار گرفته است افزود: بیتوجهی به حدی رسید که بسیاری از باغات منطقه از بین رفته و باغداران مجبور شدهاند درختان خود را قطع کنند.
وی افزود: وضعیت آنتندهی تلفن همراه و اینترنت هم که جای خود را دارد و عشایر منطقه هم در تابستان این وضعیت را دارند که تاکنون فکری به حال این مشکلات نشده است.
با همه این تفاسیر باید گفت که دیار فرمانداران همچنان مظلوم است و فرزندان این آب و خاک قدمی جهت رفع محرومیتهای آن برنداشتهاند و شاید دشتروم رانده شده از توسعه با چوب سیاست باشد؟!.