به گزارش «تابناک تهران»؛ عبدالعزیز مولودی دکتری جامعهشناسی سیاسی در یادداشتی در روزنامه قانون، نوشته است: البته عده ای معتقدند که خشونت ها همان هایی هستند که درگذشته بودند، ولی زنان دیگر زنان سابق نیستند. از این رو، اعتقاد بر این است که گسترش دامنه آگاهی های عمومی و تخصصی زنان، تاثیر مستقیمی بر انتشار موارد خشونت و آزار جنسی از سوی آنهاداشته و از این نظر تفاوت جدی با دنیای گذشته دارد.
اما مشکل این است که باوجود تلاشهای سازمان های غیردولتی، جنبش های اعتراضی زنان و حمایت های بین المللی از حقوق زنان و آسیب دیدگان خشونت، شاهد آن هستیم که این خشونت ها به فضای مجازی هم وارد شده و به عبارت درست تر، می توان گفت که بزهکاران و خشونت ورزان در فضای واقعی جامعه، بخشی از اقدامات خود را به فضای مجازی انتقال دادهاند.
اقداماتی که خشونتورزان در فضای مجازی انجام می دهند، متنوع است. معمولا به نام زنان صفحههای جعلی ساخته میشود، زنان ترور شخصیتی میشوند، شمارههای تماس زنان در صفحه جعلی به عنوان ارائهکنندگان خدمات جنسی منتشر می شود، به صفحات زنان فعال حمله می شود، با کلمات زشت و تهدید آمیز پیام برای زنان گذاشته می شود و دهها نوع خشونت دیگر که متاسفانه صورت می گیرد.
این آزار و اذیتها باعث میشود که زنان به طور ناخودآگاه از نظر روانی تحت تاثیر قرار بگیرند و احتمالا اقدام به خودسانسوری بکنند. بسیاری از زنان، با پدیده خشونت به خاطر جنسیت خود مواجه هستند. خشونت علیه زنان مرز مشخصی ندارد و همه جوامع، نژادها و فرهنگ ها را شامل می شود. این امر، هم زنان را قربانی و هم خانواده و جامعه را آسیب پذیر کرده است.
در عین حال گسترش دسترسی به اینترنت، انتشار وسیع و سریع اطلاعات و وجود شبکه های اجتماعی، باعث شده است تا خشونت علیه زنان بعد گسترده تری پیدا کند. اعتقاد بر این است که هر نوع تهدید، تحقیر و توهینی که زنان در فضای مجازی تجربه میکنند، تاثیر مستقیم و غیرمستقیم بر زیست روزمره و فعالیتهای فردی و اجتماعی آنان در بسترهای اجتماعی متفاوت از جمله مجازی و غیرمجازی میگذارد و زندگی آنان و در بسیاری از موارد سایر اعضای خانواده آنان را تحتالشعاع قرار میدهد.
خشونت و آزارهایی که زنان در بستر فضای مجازی تجربه میکنند در ابتدا روانی- کلامی است اما به مرور زمان و در صورت عدم مقابله، به سایر انواع خشونت حتی در برخی موارد خشونت فیزیکی نیز تبدیل میشود. خشونت در فضای مجازی، اگرچه ساختاری مشابه خشونت در جهان زندگی روزمره دارد، اما امکانات دنیای فناوری، لایههای این نوع خشونت را پیچیدهتر و اثرش را شدیدتر کرده است.
به طور معمول، هزینه خشونت در فضای دیجیتال برای شخص آزارگر کمتر از جهان خارج از شبکه است. در فضای مجازی شخص آزارگر ممکن است هرگز شناخته نشود و با اندکی احتیاط و مهارت، حتی از پیگیری قانونی مصون بماند. این بعد از قضیه است که خشونت مجازی را سخت تر و تاثیر آن را عمیق تر کرده است. در این شرایط، شخص آزاردهنده میتواند اقدامات خود را از محیط ملی به بینالمللی گسترش دهد و افراد بیشتری را در معرض تهدید قرار دهد. به عبارت دیگر، پدیده خشونت علیه زنان، امری جهانی و از این رو، نیازمند اقدامی جهانی نیز است.
یک کارشناس حوزه زنان، معتقد است توهین و آزارهای جنسی آنلاین همان تاثیری را دارند که زنان در زندگی واقعی با آزارها و توهین های جنسیتی آنرا تجربه می کنند. وی می گوید با افشاگری و انتشار محتوای توهینآمیز و زن ستیز پیغام های برخی کاربران، شاهد کاهش حمله و توهین و آزارهای جنسی آنلاین در صفحات شخصی بوده است.
بسیاری بر این باورند که آزارهای جنسی آنلاین روی سلامت روح و روان کاربران تاثیر چندانی ندارد اما به جرات می توان گفت آزارهای جنسی آنلاین به همان اندازه دنیای واقعی تاثیرگذارند. این گروه معتقد هستند، روش افشاگرانه ای که علیه کاربران زنستیز بهکار گرفته میشود تا امروز نتیجه خوبی داشته است. به نظر می رسد تجربه زیسته این آدمها و نوع مواجهه آنها با پدیده خشونت علیه زنان در فضای مجازی- یعنی مقابله با خشونتگر از طریق افشا و بازنشر پیام های ارسالی-، میتواند روش مناسبی برای روبهرو شدن با این پدیده باشد.
در عین حال باید بر این نکته تاکید کرد که ارائه اطلاعات آگاه کننده در فضای مجازی، عامل موثری در ایجاد اعتماد بهنفس به کاربران از هر قشر و طبقه ای با هر ویژگی جنسیتی مخصوصا برای زنان، نقش پیشگیرانه موثری دارد. نباید از نظر دور داشت که به علت وجود برخی تهدیدها و خشونتهای موجود علیه زنان در فضای مجازی، نمی توان حکم به تعطیلی آن یا محدود کردن آزادی عمل کاربران داد.