دو ویروس خطرناک که مردم باید در سال 98 مراقب آن باشند

به گزارش تابناک هرمزگان، عوامل بیماری‌زا در اطراف ما پراکنده‌اند، رعایت نکردن اصول صحیح رفتاری در زندگی شخصی و اجتماعی موجب می‌گردد تا این عوامل بیماری‌زا وارد زندگی و بدن ما شوند و سلامتی جسم و روان ما را به هم بریزند.

بین عوامل بیماری‌زایِ مُهلک موجود در اطراف ما «دو ویروس» بسیار خطرناک وجود دارند که سلامت جامعه را به خطر می‌اندازند و باید در سال 98 مردم متوجه آنها باشند:

1- ویروس بی‌تفاوتی ، بی‌قیدی و عدم‌پذیرش نتایج حاصله از سوءمدیریّت مسئولین در بین آنها.
این ویروس ، بسیار خطرناک و مُسری بوده و سریعاً از مسئولی به مسئول دیگری و از نماینده‌ای به نماینده دیگر سرایت می‌نماید‌، در صورتی که فرد به این ویروس مبتلا شود نسبت به وظایف خود به عنوان مدیر اجرایی و یا نمایندگی شهر و استان در مجلس و شورا بی‌توجّه و بی‌تفاوت می‌گردد، در چنین حالتی مسئول مربوطه به دلیل این ویروس بی‌خیال و نسبت به مشکلات اجتماعی و معیشتی مردم و جامعه واکنشی نشان نمی‌دهد و به وظایف خود به خوبی عمل نکرده و گاه عملکردش اثر معکوس و آسیب رساننده خواهد داشت و پاسخگوی عواقب مدیریّت غیر‌علمی و غیراصولی خود نخواهد بود که در چنین وضعیتی مسئول بیمار به مال‌اندوزی ، زندگی اشرافی و فاصله گرفتن از مردم دچار می‌شود.
همانگونه که سیستم دفاعی بدن اگر در برابر عوامل بیماری‌زا ، واکنش نشان ندهد ممکن است بیماری بدون هیچگونه علامتی مثل تب و لرز و ... تمام بدن را فراگرفته و بیمار را بی‌سر و صدا از بین ببرد، در صورت مُسری شدن این ویروس با جامعه‌ای مواجه خواهیم شد که رو به قهقرا و سقوط خواهد رفت ، زیرا که مسئولین نه تنها دیگر پاسخگو نخواهند بود بلکه همیشه طلبکار و خود را محقّ و تافته‌ی جدا بافته از عموم مردم فرض خواهند کرد.

2- ویروس خطرناک بعدی که زمینه‌ی گسترش ویروس اوّلیه در بین مسئولین و نمایندگان ملّت را فراهم می‌کند ، ویروس عدم مطالبه‌گری و عدم‌پیگیری حقوق شهروندی توسط شهروندان می‌باشد.
جایگاه مردم و مسئولین اجرایی کشور و نمایندگان مردم در شوراها و مجلس در کشور خصوصاً پس از اتمام جنگ و رواج اشرافیگری در بین مسئولین عوض شده است.
این جابه‌جایی موجب گردیده تا مسئولین به جای اینکه احساس کنند خادم و نوکر ملّت هستند خود را آقا و بزرگتر مردم بدانند و متأسفانه بسیاری از مردم نیز گویا این مسئله را پذیرفته‌اند و تصوّر می‌کنند که مسئولین اجرایی و نمایندگانشان برتر بوده و نباید پاسخگوی مردم باشند.

مسئولین اجرایی و نمایندگان مردم در مجلس و شوراها نوکر و خادم مردم هستند و باید در بین مردم و با مردم زندگی کنند و دسترسی به آنها بسیار راحت و سهل الوصول باشد نه آنکه مردم برای دیدن نوکرانشان از ماه‌ها قبل در نوبت و به دنبال پارتی و لابی باشند.

شیوع ویروس عدم مطالبه‌گری در بین مردم موجب تقویّت ویروس اوّل در بین مسئولین و نمایندگان مردم گردیده و در نهایت تهاجم همزمان این دو ویروس پیکره‌ی جامعه را رو به تباهی و نابودی می کشاند.
مردمی که خود را از نمایندگانشان بالاتر ندانند و مطالبه‌گر نباشند در دراز مدّت مدیران بی‌کفایت و بی‌لیاقت و بی‌قیدی را بر خود حاکم می‌کنند که در برابر مشکلات پاسخگو نخواهند بود و به جای رسیدگی به مشکلات به سفرهای خارجی و مال اندوزی و فاصله گرفتن از ملّت می‌پردازند.
چنین شرایطی در ایجاد وضع نابهنجار موجود به همان اندازه که مدیران بی‌قید و بیخیال دخیل هستند مردمی که مطالبه گر نیستند نیز دخالت دارند.
به عنوان مثال، در سیلهای اخیر اکثر مسئولین اجرایی و نظارتی به وظایف خود عمل نکرده و موجب ایجاد صدمات جبران ناپذیری بر بدنه‌ی جامعه، ملّت و نظام گردیدند و به دلیل شیوع ویروس بی‌تفاوتی و مسئولیت ناپذیری هیچگونه شرمندگی و ندامتی در آنها مشاهده نمی‌شود، اگر این اتفاق در ژاپن روی می‌داد چندین وزیر و استاندار و شهردار خودکشی کرده و یا استعفاء می‌کردند ولی مسئولین بی‌قید ، ما که اکثراً در سفرهای خارجی و خارج از حوزه‌ی کاری خود بودند هیچگونه ندامت و شرمندگی ندارند.
حال نوبت مردم مطالبه گر است تا با پی گیری های مداوم مانع از قدرت گرفتن افراد بی لیاقت در مدیریّت های اجرایی و یا نمایندگی ملّت در مجلس و شوراها گردند.
و زمینه‌ی اخراج دائمی این مسئولان بی غیرت در هر پُست و مقامی را برای همیشه فراهم و زمینه‌ی محاکمه و تنبیه آنها را فراهم نمایند تا درس عبرتی برای نوکران بعدی ملّت باشند.
انتهای پیام/*