سگهای ولگرد نمایی از حاشیه برخی شهرهای استان قزوین
سگها موجوداتی وفادار و باهوش هستند که از قدیم در کنار انسان زندگی میکردند و در دامداری و نگهداری گله به انسان کمک می کردند اما جای آنها در شهر و حاشیه شهر نیست.
سگهای ولگرد مدتهاست جزئی از نمای حاشیه برخی شهرهای استان شده اند و گویی این معضل قصد حل شدن ندارد. جمعیت سگهایی که به صورت تکی و گلهای از اطراف خانه ها در کوچه های خلوت گرفته تا معابر شــهری و کنار خیابان ها پرسه می زنند و همه جا دیده میشوند که با این شرایط قطعا نمیتوانیم شاهد شهری زیبا و تمیز باشیم!
چرا سگهای ولگرد باعث نگرانی اند؟
اما مسئله از حد تمیزبودن یا نبودن شهر بسیار فراتر است؛ آیا با وجود چنین سگ هایی نیاز به امنیت شهروندان تامین میشود؟ پاسخ قطعا بله نیست! انبوه سگهای ولگرد به خصوص تردد بچه ها و زنان را سخت کرده است، ترس و احساس ناامنی از یک طرف و خطر گازگرفتگی و بیماریهای مختلف از طرف دیگر شاهد این ادعاست.
چقدر سخت است وقتی مادری به دنبال کودکش به کوچه میرود و او را در بین گلهای از سگها مییابد. این یک قصه نیست بلکه حقیقتیست که سال 96 برای مادر آتنا از اهالی شهر اسفرورین رخ داد و آتنایی که دیگر نیست. اوایل امسال بود که یک کودک ۵ ساله در بویین زهرا مورد حمله یگ سگ هار قرار گفت و مشخص شد که این بیماری خطرناک به او منتقل شده است.
برای این معضل چه کردهایم؟
اینکه فرایندهای واکسیناسیون، عقیمسازی و سمپاشی و ... به سگهای ولگرد انجام میشود چیزیست که میشنویم، اما اگر این اقدامات جوابگو و کافی بود چرا باید دائما شاهد چنین اتفاقات تلخی باشیم و تنها کاری که میکنیم ابراز تاسف باشد؟!
هر مورد حیوانگزیدگی حدود یک میلیون تومان هزینه بردوش بخش سلامت میگذارد و که اگر بخواهیم هزینه کلی موارد حیوانگزیدگی را حساب کنیم مبلغی میلیاردی میشود، در صورتی که این مبلغ باید برای ارائه خدمات بهتر به شهروندان هزینه میشد.
البته منکر این نمیشویم که فراهم بودن مواد غذایی از اصلی ترین عوامل ازدیاد جمعیت این سگهاست و هنگامی که غذا به راحتی از طریق پسماندها در اخیتار این نوع از حیوانات قرار میگیرد میزان تولید مثل آنها افزایش پیدا میکند بنابرین اصلیترین و ابتداییترین اقدامی که باید برای کنترل جمعیت سگهای بلاصاحب در محیطهای شهری انجام داد، مدیریت پسماند است.
اما آیا این دلیل میشود که همه تقصیرها را بهقول معروف به گردن هم بیندازیم که مسئولیت با ما نیست، این و آن سازمان باید کارشان را انجام دهد، مردم مقصرند و چیزهایی که همیشه میشنویم و خواهیم شنید.
بهتر است مردم نیز دست به کار شوند و با خودداری از رها کردن زبالهها که اقدامی ساده اما اساسی است به یکدیگر کمک کنند و مسئولان مربوطه و هر سازمانی که میتواند کمکی در این زمینه برساند دست به دست دهند و موضوع را قبل از اینکه باز هم شاهد اتفاق تلخ دیگری باشیم به طور جدی تری پیگیری کنند.
یادداشت از زهرا مهرعلیان