گل فشان یك پدیده طبیعی منحصر به فرد است كه در اكثر نقاط كره زمین قابل مشاهده است و معمولا به صورت یك عارضه مخروطی شكل گلی كه مخلوطی از آب داغ، گازهای نفتی و هیدروكربوری، گل و رسوبات ریزدانه است دیده می شود. گل خروجی معمولا به صورت آرام و گاهی نیز همراه با انفجار از یك یا چند دهانه خارج شده و به تدریج بر روی دامنه سرازیر می شود.
در این خصوص خبرنگار ایسنا سراغ عضو هیات علمی دانشگاه سیستان و بلوچستان رفته و با وی گفت‌وگو می كند.
عضو هیات علمی دانشگاه سیستان و بلوچستان گفت: گل فشان ها اغلب با گاز متان همراه هستند كه به راحتی می سوزند و شعله ور می شوند و برخی از آنها نیز دارای گازهای گوگردی همراه با آب داغ هستند.
حسین نگارش افزود: اكثر گل فشان های دنیا به سواحل و جلگه های ساحلی و بستر كف دریا راه دارند و بقیه نیز در نزدیكی سواحل و در داخل خشكی ها مشاهده می شوند.
وی بیان كرد: تعدادی از گل فشان ها در سراسر دنیا فعال هستند ولی فعالیت آنها ممكن است در فصول مختلف و از سالی به سال دیگر تغییر كند و حتی گل فشان خاموشی، مجددا فعال و یا گل فشان فعالی غیر فعال شود.
نگارش ادامه داد: یك مورفولوژی و شكل واحدی برای همه گل فشان ها نمی توان در نظر گرفت و هر كدام منظره و مورفولوژی خاصی دارند.
وی اظهار داشت: گل فشان ها در بین مردم كشورهای مختلف به صورت های گوناگون تلفظ می شوند مثلا مردم منطقه گواتر و جلگه دشتیاری و شرق بلوچستان ایران، گل فشان را به لهجه محلی «بوتن» و اهالی منطقه چابهار، كهیر و زرآباد،آن را گل «پاشان» و «ناپگ» به معنای ناف زمین یا ناف دریا می نامند و همچنین گل فشان در بین ساكنین شرق استان هرمزگان به «آب باد» معروف است.