دموکراسی(Democracy) یا مردم سالاری یکی از مدل های سیاسی پذیرفته شده فعلی در میان اکثر ملل جهان می باشد. بنا به گواهی تاریخ، قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، انتخابات به صورت نمادین در ایران هم برگزار می شد ولی آنچه که مطلوب حاکمیت و نیز لابی های زر و زور و قدرت بود از صندوق های رای بیرون می آمد.
اما بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و بنابر نصریح قانون اساسی، نعمت حق انتخاب به معنای واقعی به تمامی ملت ایران اعطا گردید و تاکنون اکثریت قریب به اتفاق انتخاباتی که صورت گرفته است، می توان گفت که اصالت آن مقبول و مورد پذیرش مردم بوده است. البته این حرف به معنای نفی نقد و یا تشکیک در برخی از ادوار انتخابات و یا شیوه های انتخاب توسط برخی جریانها و گروههای سیاسی نیست.
رفتار شناسی سیاسی( Political Behaviorology)گروه های ایران از جنبه های گوناگونی قابل مطاله است . در هر دوره ای که اکثریت نهادهای انتخابی در دست یک گروه سیاسی و یا جریان حاکم بوده، شیوه گزینش و سلامت انتخابات هم مطلوب شان بوده است و هر زمانی که با از دست رفتن احتمال اقبال عمومی از سوی مردم مواجه شده اند، همان گروه و دسته از منتقدان سرسخت شیوه های گزینش و تردید آفرینی در سلامت برگزاری انتخابات توسط مجریان و دست اندرکاران بوده اند. اغتشاشات و بحران آفرینی در جریان نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در سال 88 شاهد این مدعاست. این در حالی است که همه گروه ها و جریان ها و حتی افراد مستقل با علم و اطلاع کامل از قوانین انتخاباتی جمهوری اسلامی، قدم در گردونه رقابت های انتخاباتی می گذارند، و زمانی که از سوی مردم مورد اعتماد قرار نمی گیرند و یا در آستانه حذف شدن از صحنه قدرت می باشند، زبان به انتقاد و کنایه باز کرده و حتی برخی از آنها پا را فراتر گذاشته، در حالی که خود در بالاترین جایگاه اجرایی و تصمیم گیری قرار دارند، در نقش اپوزوسیون(Opposition) ظاهر شده و با دم زدن از زیر پا گذاشته شدن اصول قانون اساسی و پایمال شدن حقوق ملت، در صدد فریب و مهندسی منفی افکار عمومی هستند. این در حالیست که اصول زیادی از قانون اساسی مربوط به حقوق مردم از قبیل برابر بودن همه در برابر قانون اساسی،داشتن شغل و مسکن مناسب و برخورداری از سواد رایگان، اصول 15 و 19 مربوط به اقوام و...می باشد که کمتر به آنها توجه می شود.
به گفته صاحب نظران سیاسی، انتخابات یکی از مولفه های اصلی قدرت نرم (soft power)در هر کشوری بوده و حاکمان تلاش می کنند تا تعداد زیادی از شهروندان خودشان را مجاب به شرکت و حضور در پای صندوق های رای بنمایند. با توجه به ماهیت منحصر به فرد جمهوری اسلامی، کشور ما همواره در معرض تهدیدها و خطرات بالقوه و بالفعل دشمنان بوده و یقینا عنصر بصیرت دینی و سیاسی مردم و حضور در صحنه های مختلف بلاگردان همه تهدیدها بوده است و حالا هر کس و هر جریان و گروهی که بخواهد بخاطر چند صباحی بیشتر در صحنه قدرت ماندن، و یا تامین منافع حزبی و گروهی و یا یک فرد منتسبی که اتفاقا جزو خطوط قرمزشان می باشد، زیر سوال ببرند، مصداق بارز بر سر شاخ نشستن و بن بریدن هست. با اینکه مردم در چند سال اخیر از شیوه مدیریت دولت مردان و سایر متولیان امور کشور ناراضی هستند، اما با هوشمندی تمام در دوم اسفند ماه ، اعتراض و انتقادهای خودشان را در پای صندوق های رای رقم خواهند زد.
دکتر رسول ابراهیمی. مدرس دانشگاه و تحلیلگر مسایل سیاسی و رسانه ای