1. غالیان کسانی هستند که پرت و پلا می‌گویند و این پرت و پلای آنان، برای بزرگ‌کردن بیش از حد امامان، نسبت دادن الوهیت و نبوت به آنان و نقل اخبار عجایب و غرایب در ارتباط و اتصال با عالم بالاست. درباره غلو، فراوان گفته شده است اما آنچه مهم است اینکه غالیان از اواسط قرن اول هجری در اطراف ائمه پدید آمدند. انگیزه‌های آنان از جهل گرفته تا دست و پا کردن موقعیتی برای خود یا حتی انگیزه‌های مالی، هر چه بود، نتیجه‌اش شکل‌گرفتن اندیشه‌های تندروانه با محوریت امامان بود. ادعاهای مهدویت پشت سر هم، تفویض اختیارات خداوندی به امامان، تأویل مفاهیم دینی، رواج باطنی‌گری و بسیاری از انحرافات دیگر که مع‌الاسف مشتری هم زیاد داشت، از جمله مواردی است که از غالیان نقل شده است. یکی از چندین فرقه غالیان، فرقه طیاره بود.
2. یونس بن ظبیان از راویان دوره امام صادق
(ع) است که رجال‌شناسان شیعی مانند ابن غضائری، نجاشی و علامه حلی، او را متهم به غلو
و کذب کرده و منحرف دانسته‌اند. روایات چندی از وی در متون حدیثی بر جای مانده که به
طور معمول چندان به آنها اعتمادی نیست.
وی از دوستان ابوالخطاب اسدی بود که از رهبران غالی است و از سوی امام صادق (ع) همواره مورد انکار و طرد و لعن بوده است.