به گزارش تابناک مرکزی، متاسفانه در برگزاری جشنهای مذهبی از جمله نیمه شعبان برخی عملکردهای ناشایست صورت می گیرد که مطابق با هیچکدام از موازین شرعی˓، اخلاقی˓، اجتماعی و فرهنگی جامعه ی ما نیست البته این بدان معنا نیست که تمامی فعالیت های داوطلبانه ای که توسط مردم صورت می گیرد اشتباه است. آیا جامعة ما توانسته است از فرصت نیمة شعبان برای ترویج یاد و نام آخرین حجت خدا و تذکر تکلیف و وظیفة مردم در برابر آن حضرت استفاده کند؟ آیا جشنهای نیمة شعبان توانسته است مردم را با امام خود آشتی دهد و فاصلة میان امام و شیعیانش را کمتر کند؟ آیا مراسم و جشنهای این ایام در افزایش معرفت مردم ما نسبت به امام زمان(ع) مؤثر بوده است؟ آیا این انتظار فرج که این همه در روایات بر آن تأکید شده است و پیامبر(ص) دربارة آن میفرماید: «أفضل أعمال أمّتی انتظار الفرج؛ برترین اعمال انتظار فرج است» یا در جایی دیگر میفرماید: «أفضل العبادة إنتظار الفرج؛ برترین عبادتها انتظار فرج است»، تبیین لازم ندارد؟ آیا برای امام زمان(ع) تنها میتوان به چراغانی کردن اکتفا کرد؟ آیا این انتظار فرج است؟! ما انتظار میکشیم که امام زمان(ع) بیاید چه کند؟ مبارزه با ظلم و ستم و گسترش عدل و داد از موضوعاتی است که در اکثر روایات مرتبط با امام زمان (ع) آمده است. آیا این موضوع خود به خود محقق میشود؟
برخی از این آسیب ها و آفت ها
به طور خلاصه به شرح زیر است:
1. پخش آهنگ های مبتذل و حرام در
جشن های خیابانی.
2. نصب آدمک ها و برگزاری نمایشگاه
های عروسکی خیابانی در معابر که موجبات ترافیک شدید را فراهم می کند .
3. به کار گیری بعضی از حیوانات در بعضی
از مناطق که سبب هتک حرمت به این ایام است.
4. استفاده از مواد محترقه در
معابر و سلب آرامش شهروندان خصوصا در ساعات پایانی شب.
5. ریختن زبالهها بعد از
پایان جشن و فراهم شدن زحمت فراوان برای ماموران شهرداری
6. مداحی های جدید که اين نوع
از مداحي ها بيشتر از تهران آغاز شده است و با پوشش رسانه اي به ويژه پخش زنده مراسم
مهديه ها يا حسينيه هاي مشهور به عنوان الگو معرفي مي شوند اينكه اساساً الگوي
شادماني درنظام اسلامي تابع كدام تعريف مشخصي است؟
مسئله ما نيست بلكه مسئله اينجاست كه چه
بخواهيم چه نخواهيم مردم آنچه را از سيماي جمهوري اسلامي ايران مي بينند به عنوان
الگوئي مجوز دار از رفتار شادمانه مي پذيرند و گاه با شدت و غلظت بيشتري
آن را به اجرا در مي آورند!
اگر چه بعضی از این رفتارها چندان
هم هتاکانه نیست مثل نمایشگاههای خیابانی که نشانگر فرهنگ سنتی مردم می باشد ولی هیچ
سنخیتی با ایام عید خصوصا نیمه ی شعبان و مسئله ی مهدویت ندارد ضمن اینکه بعضا نیز
طبق شرع مقدس اسلام حرام است همانند پخش موسیقی های مبتذل و غیره البته ممکن است این
عملکرد ها در آینده وسیله ای شود برای بهانه جویی دشمنان تشیع علی الخصوص وهابیت
خبیث.
آنچه که مهم و در ابتدا وظیفه
ی تک تک افراد جامعه است امر به معروف و نهی از منکر به روش صحیح
خود می باشد. ما موظیم پس از آگاهی یافتن از تمامی جنبه های یک آفت اجتماعی˓ آن را
با نیت خالصانه و به قصد اصلاح به یکدیگر گوشزد کنیم مطابق با آیه ی « فذکر ان الذکری
تنفع المومنین».
برپایی مراسم جشن به صورت متمرکز
و محلی در هر نقطه از شهر با هدف گسترش تفکر مهدویت توام با شادی
و نشاط گام بزرگی در تعالی جامعه ای پویا و مهدوی است˓ جامعه ای که یک ملت متمرکز
شیعی و منادی صلح و عدالت و رهایی مظلومین از دست ستمگران می باشد.
نهادهای فرهنگی بایستی در این
ایام به برگزاری هرچه با شکوهتر نمایشگاهها و مراکز عرضه ی محصولات فرهنگی بپردازند
تا بتوان در خلال جشن و سرور به جوانان مشتاق˓ فرهنگ مهدویت را آموخت نه اینکه این
جشن ها را تبدیل به فرش قرمزی برای به نمایش درآوردن انواع و اقسام مدهای غربی و
امثالهم کنیم.
اگر به شیوه ی صحیح از رفتارهای
مذکور جلوگیری نشود در آینده ای نه چندان دور شاهد بدعتی بزرگ در
جامعه خواهیم بود که تنها چیزی که فراموش می شود تولد حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه
الشریف) است و مردم به دنبال چیز دیگری در کوچه و خیابان خواهند بود. باید بستر شادی
و نشاط را به روش صحیح مهیا کرد تا مردم به شادی های کاذب و کوتاه مدت و بعضا حرام
رو نیاورند.
در اینجا هریک از ما باید چند
سوال را از خود بپرسیم که این روز چه روزی است؟ چرا جشن می گیریم؟ و آیا مولای ما که
جهان منتظر عدل و داد اوست این اعمال را می پسندد؟ آيا امام زمان(عج)با آنچه كه دربعضي
ازمجالس جشن ميلاد مباركش گذشت شادمان شدند يا گريستند؟
خبرنگار/مهسا شمس کلائی