تحقیق
و تفحصی که انجام شد، هیچ خروجی نداشت و تنها یک گزارش بود. من قطعاً اگر
مشکل داشتم، الان در مجلس نبودم و ردصلاحیت میشدم. شما ببینید که متهم
ردیف اول پرونده که رئیس وقت سازمان تأمین اجتماعی بوده، آیا محکومیتی
داشته یا نه.
یعنی اینکه آقای مرتضوی تا حالا حکم نگرفته، به خاطر بیتقصیر بودن ایشان است؟
من
که نمیخواهم ایشان یا هر کس دیگری را تبرئه کنم. من از خودم میگویم.
بیایند ببینند که در دوره تصدی بنده آیا تخلف و تخطی شده است؟ اینکه
گزارشی بدهند که فلان جا این اتفاق افتاده، بدون خواستن توضیح از شخص، چنین
چیزی ملاک نمیتواند باشد.
یعنی کسی از شما توضیح نخواسته بود؟
اصلاً. هیچ کس از من کوچکترین توضیحی نگرفت.
در همان پرونده اهدای کارت هدیه به شما هم مورد اشاره قرار گرفته بود.
اینها کارت خرید بودند.
شما دریافت این کارتها را قبول دارید؟
الان هم اگر شما در وزارتخانهها بروید، میبینید این موضوع هست که برای تشویق افراد نیازمند چنین کارتهایی میدهند.
ولی تنها یکی از مبالغ این کارتهای هدیه 100 میلیون تومان بود.
این
مبلغ برای یک وزارتخانه که در اختیار حوزه وزارتی وزیر باشد و در سفرهای
مختلف وقتی افراد نیازمند مراجعه میکنند، آیا شما توقع دارید که پول نقد
در اختیار نیازمندان بگذاریم؟ یا بهتر است به جای آن یک کارت هدیه در حد 20
هزار تومان و 30 هزار تومان و 50 هزار تومان به آنها بدهیم؟
چرا اینها را از تأمین اجتماعی به شما میدادند؟ اگر وزرا چنین نیازهایی دارند، چرا از خود دولت پرداخت نمیشود؟
چون
دولت چیزی به عنوان خارج از شمول نداشت، الان هم شاید نداشته باشند. به
همین خاطر هم تأمین اجتماعی بودجه و اعتباراتی داشت با عنوان خارج از شمول،
یعنی در اختیار خود هیأت مدیره و مدیرعامل بود که خرج کند.
الزامی هم برای هزینه کردن این مبالغ بود؟
بله. باید در چارچوب مأموریت تأمین اجتماعی خرج میشد.
ولی نمیشود اثبات کرد این مبالغ واقعاً در این چارچوبها هزینه شده است. چون امکان سوء استفاده شخصی هم از آن هست.
ببینید
شما نمیتوانید مدیری را که دستگاه مبلغی را در اختیارش گذاشته و گفته شما
مختار هستید این را به صلاحدید خودتان خرج کنید، بازخواست کنید یا شائبه
ایجاد کنیم که این مبالغ را برای خودش استفاده کرده است. اگر این طور باشد،
باید به همه چیز شک کرد.
ولی پول از منابع عمومی و بیتالمال است و باید برای هزینه کردنش سند باشد.
هر
دستگاهی معاونت اداری و مالی دارد و این طور نیست که من به عنوان وزیر این
کارتها را در جیبم بگذارم و هر جا رفتم، از جیبم در بیارم و به مردم
بدهم. در سفرهای استانی که ما میرفتیم، وقتی افرادی مراجعه میکردند، به
مسئول مالی میگفتیم که این آدم مستحق است و به آن کمکی بکنید.
بر چه اساسی این را تشخیص میدادید؟
در آنجا امام جمعه و فرماندار و خود معتمدین میگفتند که این فرد نیازمند است و تشخیص میدادند که باید کمک کنید.
بعد
شما بابت تکتک آن کارتهایی که میگویید 20 و 30 و 50 هزار تومان بودند،
سفارش افراد را میکردید؟ چون به هر حال یک رقم این کارتها 100 میلیون
تومان بوده و برای یک وزیر خیلی وقتگیر است برای هر 30 هزار تومان یا 50
هزار تومان سفارش کند.
به هر حال اینطور هم نبود. عرض کردم که این کار، ساز و کار خودش را داشت.
شما
میگویید آن مبالغ براساس مقررات به شما پرداخت شده. قسمتی از این فیشهای
حقوقی کلان هم براساس مقررات انجام شده، هر چند مقررات آن غیرعادلانه و
غیرمنطقی است. ولی پشت آن مقرراتی در قانون خدمات کشوری یا مشابه آن قرار
داشته.
شما حرف مرا میزنید. من
میگویم اگر در همین دولت آمده و در چارچوب قانون عمل کرده، خلافی نداشته
است و نباید زیر سؤال برود. حالا اگر قانون مشکل داشته، این بحث دیگری است.
اما اگر مدیری آمده و خلاف قانون عمل کرده، باید با آن برخورد شود. فرقی
هم ندارد که نزدیک به کسی باشد یا نه. اما اینکه بیاییم این موضوع را در
قالب گزارشی که پشتوانه ندارد، رسانهای کنیم را قبول ندارم. این اتفاقی که
هم اکنون میافتد، ترور شخصیت است. مدیرانی هستند که همه عمر خود را در
راه تلاش برای نظام گذاشتهاند و نباید فدای این سر و صداها شوند. اگر کسی
تخلف کرده، طبق قانون باید با او برخورد شود. من معتقدم همان طور که پرونده
تأمین اجتماعی جفا به دولت قبل بوده و بیشتر به خاطر باجگیری سیاسی انجام
شد، الان هم برخی میخواهند با دولت یازدهم همین کار را بکنند.
به نظر شما دلیلش چیست؟
دلیلش
هر چه هست، مجلس باید مبرا از این بحث باشد و در چارچوب قانون عمل کند و
رفتار منطقی داشته باشد. من رفتار فعلی با دولت را منصفانه نمیدانم. همان
طور که رفتار با دولت قبل در موضوع تأمین اجتماعی را منصفانه نمیدانستم و
حاضرم زمانی بیایم و با اصحاب رسانه بنشینم و با آنها صحبت کنم تا بگویم که
در این رابطه دهها و صدها دلیل و سند بیاورم که آن رفتار در قبال تأمین
اجتماعی رفتاری شتابزده و سیاسی بوده است.
چرا تا الان این کار را نکردید؟
هر
کاری زمانی دارد. هنوز زمانش نرسیده و بهتر است در یک فضای آرام باشد. ولی
روزی من درباره پرونده تأمین اجتماعی تا آنجا که به خودم مربوط است،
شفافسازی خواهم کرد.
همین
الان شما با نمایندگانی در مجلس همکار هستید که استارت پرونده تأمین
اجتماعی با اصرار آنها بود. با این نمایندگان در این خصوص صحبتی داشتهاید؟
بله
من صحبت کردم. من خودم با آقای محجوب در این رابطه صحبت کردم و ایشان
گفتند که ما آن زمان یک چیز کلی گفتیم و منظورمان این نبوده که شما خلاف
کردهاید. ما منظورمان این بوده که این اتفاقات رخ داده که برخی از آن
قانونی بوده و برخی هم غیرقانونی. آن موارد هم به تشخیص دادگاه و دستگاه
قضایی است که ببینند چقدر غیرقانونی بوده.
شما به عنوان وزیر وقت چه ارزیابی از همین موضوع دارید؟ فکر میکنید چقدر غیرقانونی بوده؟
من بعد از دو سال میگویم اگر کارم غیرقانونی بود، حداقل دادگاه یک بار مرا احضار میکرد.
منظورم کل آن پرونده است.
کل
پرونده که هنوز در دست بررسی است و تا حالا متهم اصلی هنوز هیچ جایی محکوم
نشده و برخی هم هنوز تفهیم اتهام نشدهاند. آن عدهای که تفهیم اتهام
نشدهاند، معلوم بود که مشکلی نداشتند تا تفهیم اتهام شوند. برخی جاها هم
که مسائلی بوده، تا الان محکومیتی صادر نشده. حداقل به خود من هیچ گزارشی
نشده که مثلاً فلانی در این یک مورد محکوم شده است و در این پرونده هنوز
هیچ محکومیتی در کار نیست. خب اگر آن چیزهایی که برخی میگفتند با آن حجم و
ابعاد وجود داشت، تا الان حداقل شاهد حکم محکومیتی میبودیم. هر چند اگر
هم دستگاه قضایی حکمی دهد، قطعاً گردن همه ما در مقابل آن از مو باریکتر
است.
ولی
در دولت قبل وقتی میخواستند به برخی پروندهها رسیدگی کنند، آقای
احمدینژاد اطراف خودش خط قرمز کشید. این با حرف شما متفاوت است.
من
در حوزه مسئولیت خودم صحبت میکنم. من میگویم هر رأی قضایی برایم محترم و
لازمالتمکین است. آن مسألهای که شما گفتید، به خود آقای احمدینژاد
برمیگردد و باید از ایشان بپرسید.
شما آن اقدام را تأیید میکنید یا نه؟
من
در موقعیتی نبوده و نیستم که بتوانم در این باره نظر بدهم. آن هم قضیهای
است که باید حرف تمام طرفها را در آن شنید تا بشود راجع به آن نظر داد.