هنگامی که طبقه مرفه جامعه بلوچستان این پاپوش سنتی را به پا می‌کردند، به واسطه صدایی که هنگام راه رفتن از این کفش بلند می‌شد، اسم «ژینگ ژلانگ» را برایش انتخاب می‌کنند.
به گزارش خبرنگار صنایع دستی ایسنا، «ژینگ ژلانگ»، پاپوش سنتی مردم بلوچستان در زمان‌های قدیم بوده است که تنها طبقه مرفه جامعه قدرت خرید آن را داشته‌اند.
جنس این کفش از چرم طبیعی است و در زمان‌های قدیم هنگامی که با آن راه می‌رفتند، صدای خاصی بلند می‌شده که مردم محلی اسم آن را « ژینگ ژلانگ» گذاشتند.
این کفش‌ها از پوست گاو دباغی شده ساخته می‌شود. بعد از آنکه پوست گاو را با نوعی سنگ، که خاص منطقه بلوچستان است و در فنوج پیدا می‌شود رنگ می‌کردند، آن را به هم می‌دوختند و داخل آن را به مدت چهار روز تا یک هفته با آب پر می‌کنند که ترک نخورد سپس آب داخل پوست را خارج کرده و آن را به مدت 4 روز در آفتاب می‌گذاشتند تا خشک شود.
این کار با با ابزار ساده دست ساز برش می‌خورده و به وسیله نی و چوب قالب می‌خورده است. در حال حاضر کسی از این کفش استفاده نمی‌کند اما «راز محمد لشگری» هنرمند بلوچی این هنر را احیا کرده و به سفارش الهام محمدی، بانوی کار آفرین صنایع دستی نمونه‌ای از «ژینگ ژلانگ» را ساخته است.
در حالت عادی ساخت این کفش حدود 40 روز زمان می‌برد، اما لشگری نمونه‌ای از این کفش را برای نمایش در بیست و ششمین نمایشگاه ملی صنایع دستی ایران در مدت یک هفته آماده کرده است.
قیمت این کفش حدود 350 تا 400 هزار تومان است.
«ژینگ ژلانگ» کفش بسیار سنگینی است و کف آن از چند لایه چرم برش خورده دوخته شده است. ظاهر این کفش نیز با نخ‌های ابریشمی و هنر آیئنه دوزی تزئین می‌شده است.
علاقمندان به صنایع دستی می‌توانند با شرکت در نمایشگاه ملی صنایع دستی که تا 10 خرداد ماه در شبستان مصلی امام خمینی(ره) از ساعت 10 تا 20 دایر است، از محصولات هنرمندان صنایع دستی سیستان و بلوچستان بازدید کنند.